Ελιά

Η ελιά ή ελαιόδενδρο ή λιόδεντρο (επιστ. Ελαία, Olea) είναι γένος καρποφόρων δέντρων της οικογένειας των Ελαιοειδών (Oleaceae), το οποίο συναντάται πολύ συχνά και στην Ελλάδα. Ο καρπός του ονομάζεται επίσης ελιά και από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο. Η ελιά υπήρξε το σύμβολο της θεάς Αθηνάς. Η ελιά είναι γνωστή από τους αρχαιότατους χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Αθηνά στην Ακρόπολη. Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π.Χ, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της. Είναι δέντρο αειθαλές, έχει φύλλα αντίθετα, λογχοειδή, δερματώδη, σκουροπράσινα στην άνω επιφάνεια και αργυρόχροα στην κάτω. Τα άνθη της είναι λευκωπά, μονοπέταλα και πολύ μικρά, σχηματίζουν ταξιανθία βότρυος και εμφανίζονται προς το τέλος Μαΐου, ενώ ο καρπός ωριμάζει και συλλέγεται κατά τα τέλη του φθινοπώρου και αρχές του χειμώνα. Ο κορμός της ελιάς είναι οζώδης και καλύπτεται από τεφρόφαιο φλοιό. Η ελιά ευδοκιμεί σε κλίματα εύκρατα χωρίς ακρότητες θερμοκρασίας (με μέση ετήσια θερμοκρασία 16οC) και υγρασίας, για αυτό είναι ευρύτατα διαδεδομένη στη μεσογειακή ζώνη (όπως στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Τουρκία, την Αλγερία και αλλού). Ευδοκιμεί σε πολλές περιοχές του κόσμου, αρκεί η θερμοκρασία να μη κατέρχεται πολύ και για μεγάλα χρονικά διαστήματα κάτω από το μηδέν. Γι' αυτό και ιδιαίτερα κατάλληλες περιοχές για την καλλιέργειά της είναι οι παραθαλάσσιες. Τα δένδρα φυτεύονται σε ευθείες σειρές ή σε ρομβοειδείς διατάξεις. Ανάλογα με την ποικιλία και την ποιότητα του εδάφους η απόσταση μεταξύ των σειρών κυμαίνεται από 7 έως 20 μέτρα. Στην Φυτοπρομηθευτική θα βρείτε τις ποικιλίες: 

Κορωνέικη (πολύ παραγωγική και ανθεκτική στις ξηροθερμικές περιοχές της χώρας μικρόκαρπη ελαιοποιήσιμη ποικιλία, υψηλή περιεκτικότητα καρπού σε λάδι)

Καλαμών (μεγαλόκαρπη βρώσιμη ποικιλία, χρησιμοποιείται για την παρασκευή μαύρων κονσερβών)

Αμφίσσης (μεγαλόκαρπη και πολύ παραγωγική βρώσιμη ποικιλία, χρησιμοποιείται για την παρασκευή πράσινων και μαύρων κονσερβών)

Χαλκιδικής (μεγαλόκαρπη και πολύ παραγωγική βρώσιμη ποικιλία, χρησιμοποιείται για την παρασκευή πράσινων και μαύρων κονσερβών)

Ισπανική (μεγαλόκαρπη βρώσιμη ποικιλία, χρησιμοποιείται για την παρασκευή πράσινων κονσερβών)

Μανάκι (μεγαλόκαρπη βρώσιμη και ελαιοποιήσιμη ποικιλία, μέση περιεκτικότητα καρπού σε λάδι 20 %, χρησιμοποιείται για την παρασκευή μαύρων κονσερβών)

Μεγαρίτικη (μεσαίου μεγέθους βρώσιμη και ελαιοποιήσιμη αρκετά παραγωγική ποικιλία, μέση περιεκτικότητα καρπού σε λάδι 21 %, χρησιμοποιείται για την παρασκευή πράσινων και μαύρων κονσερβών)